Właściwa terapia zaburzeń połykania wymaga ich wcześniejszej dokładnej diagnostyki. Zadania te leżą w kompetencji specjalistów wielu dziedzin i wymagają z ich strony dobrej komunikacji i współpracy.

Przebieg zaburzeń połykania i rokowanie różni się u różnych pacjentów w zależności od charakteru choroby podstawowej i od wielu innych czynników. Terapia zaburzeń połykania niezależnie od tego ma zazwyczaj trzy podstawowe cele:

1. Przywrócenie sprawności struktur odpowiedzialnych za połykaniew takim stopniu w jakim to jest tylko możliwe
2. Wypracowanie dla danego choregooptymalnych sposobów karmienia, tak aby w miarę możliwości utrzymać karmienie doustne a połykanie było efektywne i bezpieczne.

(Patrz także: Zasady bezpiecznego jedzenia i karmienia, specjalne techniki połykania)

3. Sformułowanieindywidualnych zaleceń dotyczących form żywienia, aby zapewnić choremu:

• Maksimum bezpieczeństwa – przez wyeliminowanie pokarmów, których spożywanie grozi aspiracją
• Wystarczającą podaż pokarmów, która zaspokajałaby jego zapotrzebowanie kaloryczne i płynowe
• Maksimum komfortu - poprzez takie zalecenia dotyczące konsystencji, które z jednej strony umożliwiłyby czy ułatwiły (mniejszy wysiłek) efektywne i bezpieczne odżywianie doustne a z drugiej strony nie wprowadzały zbytnich restrykcji, które mogłyby mieć negatywny wpływ na jakość życia.