Drukuj

Zaburzenia połykania w chorobach neurologicznych są potencjalnie bardzo groźne

Wielu chorobom neurologicznym towarzyszą zaburzenia połykania. Wymagają one pilnej terapii ze względu na potencjalnie śmiertelne powikłania.
Objawiają się one na przykład krztuszeniem przy jedzeniu, trudnościami z żuciem, uczuciem zalegania kęsa w gardle, wydostawaniem się pokarmu przez usta lub nos. Nie zawsze jednak zaburzenia połykania dają od razu objawy kliniczne, które pozwalają na ich łatwe rozpoznanie. Czasem przebiegają podstępnie a ich pierwszym objawem jest chudnięcie/niedożywienie (z powodu za małego dowozu kalorii), odwodnienie (spowodowane niedostatecznym dowozem płynów) lub zapalenie płuc (w następstwie zachłyśnięcia pokarmem), co może prowadzić do śmierci chorego.

Więcej na ten temat w Objawy zaburzeń połykania


Terapia zaburzeń połykania

Terapia zaburzeń połykania jest możliwa. Prowadzą ją przygotowani do tego neurologopedzi we współpracy z lekarzami, czasem fizjoterapeutami, pielęgniarkami, dietetykami. Terapia ta ma na celu z jednej strony przywrócenie w miarę możliwości funkcji połykania poprzez zastosowanie odpowiednich ćwiczeń, z drugiej strony ustalenia właściwego sposobu karmienia i ewentualnie dostosowania diety. Właściwe karmienie ma zapewnić podaż odpowiedniej ilości pokarmu – zapobiegać niedożywieniu i jednocześnie być bezpieczne – to znaczy związane z minimalnym ryzykiem aspiracji czyli przedostania się pokarmu lub płynu do płuc. U niektórych pacjentów konieczne jest na przykład zastosowanie diety miękkiej lub mielonej, gdyż nie mają oni siły żuć albo połknąć pokarmu o twardszych konsystencjach. U niektórych osób natomiast konieczne bywa stosowanie specjalnego zagęszczacza do napojów, gdyż mają oni trudności z połykaniem płynów.

Żeby podjąć najlepszą dla danego chorego terapię i upewnić się, jakie pokarmy (konsystencje pokarmów) może on bezpiecznie połykać trzeba przeprowadzić dokładną diagnostykę logopedyczną oraz videoendoskopowe badanie połykania.