Drukuj

Zaburzenia połykania u dorosłych z mózgowym porażeniem dziecięcym.

Dr. n. med. Anna Czernuszenko, Portal www.polykanie.pl

Zaburzenia połykania są częstym problemem u dorosłych z mózgowym porażeniem dziecięcym (MPD) i dotyczą głównie chorych z ciężkim deficytem neurologicznym. Mają one istotny wpływ na jakość życia, stan odżywienia i oczekiwaną długość życia w tej grupie. Szacuje się, że zaburzenia połykania ograniczają bezpieczeństwo przyjmowania pokarmów i płynów u 30-50% dorosłych z MPD. Zachłystowe zapalenia płuc są u tych osób główną przyczyną zgonów.

Epidemiologia i czynniki ryzyka

Częstość występowania zaburzeń połykania (dysfagii)u osób z MPD wzrasta wraz z nasileniem niepełnosprawności ruchowej oraz obecnością i liczbą współtowarzyszących deficytów, takich jak upośledzenie umysłowe, padaczka, niedorozwój mowy czy konieczność karmienia przez gastrostomię. Największe ryzyko dysfagii dotyczy osób z głębokim deficytem ruchowym (GMFCS IV-V), spastycznym niedowładem czterokończynowym i postacią dyskinetyczną MPD.

Ryzyko zaburzeń połykania narasta także z wiekiem. U szczególnie narażonych dorosłych z MPD funkcja połykania zaczyna pogarszać się już około 30. roku życia. Osłabieniu funkcji połykania towarzyszy postępujące pogorszenie funkcji motorycznych obejmujących także mięśnie oddechowe oraz mięśnie odpowiedzialne za stabilizację głowy i tułowia.  Pogorszenie sprawności połykania prowadzi do niedożywienia oraz postępującego osłabienia i zaniku mięśni. Powstaje błędne koło prowadzące do dalszego upośledzenia funkcji połykania i osłabienia kaszlu i funkcji oddechowych. Współistnienie zaburzeń połykania i osłabienia siły kaszlu nieuchronnie prowadzi do śmierci w przebiegu zapalenia płuc.

Wpływ na odżywienie i przeżycie

U dorosłych z ciężkimi postaciami MPD poważne zaburzenia połykania przyczyniając się do  niedożywienia oraz zapaleń płuc, stanowią jeden z głównych czynników ograniczających ich długość życia. Główną bezpośrednią przyczyną zgonu w tej grupie (53–74%) są powikłania oddechowe - nawracające zapalenia płuc i niewydolność oddechowa.  Osoby głęboką niepełnosprawnością motoryczną w grupie GMFCS V żyją przeciętnie 13 lat, w grupie GMFCS IV - 40-50 lat. 

Pomimo znaczącego postępu medycyny w ostatnich dziesięcioleciach, nie udało się poprawić przeżycia w tej grupie chorych. 

Osoby z łagodniejszymi postaciami MPD bez współistniejących deficytów w postaci upośledzenia umysłowego, padaczki, niedorozwoju mowy, głuchoty, ślepoty czy konieczności karmienia przez gastrostomię mają oczekiwaną długość życia zbliżoną do populacji ogólnej.

Objawy

Zaburzenia połykania manifestują się podczas posiłków min. dłuższym czasem koniecznym na jedzenie, trudnościami z przeżuwaniem, krztuszeniem, obecnością kaszlu w trakcie lub po posiłku. Na obecność zaburzeń połykania mogą wskazywać także niezależnie od posiłków występujący wilgotny/obłożony glos, wyciekanie śliny z ust, zwiększona ilość wydzieliny w gardle i/lub drogach oddechowych, kaszel a także stany (pod)gorączkowe, nawracające infekcje dróg oddechowych i chudnięcie.

Podsumowanie

Zaburzenia połykania u dorosłych z ciężkimi postaciami MPD są zjawiskiem częstym. Związane z nimi powikłania oddechowe oraz niedożywienie mają znaczący wpływ na jakość i długość życia tej populacji. Regularny screening i interwencje multidyscyplinarne ukierunkowane na ocenę i terapię zaburzeń połykania oraz wsparcie żywieniowe są kluczowe dla poprawy rokowań u tych pacjentów.

© 2025 Anna Czernuszenko

Bibliografia