Wybór postępowania terapeutycznego w dysfagiach neurogennych jest zależny od etiologii choroby podstawowej i oczekiwanego przebiegu naturalnego związanych z nią zaburzeń połykania.

W przypadku dysfagii w przebiegu chorób niepostępujących oprócz doraźnego postępowania (kompensacje i adaptacje) służącego zapewnieniu metod skutecznego i bezpiecznego karmienia bardzo istotnym elementem terapii są działania restytucyjne służące odtworzeniu w możliwie jak najpełniejszym zakresie fizjologicznych warunków połykania.

W chorobach postępujących działania restytucyjne znajdują ograniczone zastosowanie a główny nacisk powinien spoczywać na działaniach kompensacyjnych i adaptacyjnych, tak by możliwie długo utrzymać karmienie doustne.

Bardzo istotnym czynnikiem decydującym o doborze poszczególnych środków terapeutycznych jest mechanizm leżący u podłoża dysfagii. Nie zawsze daje się go ustalić w przyłóżkowym badaniu klinicznym, niekiedy do jego pełnej oceny konieczne jest badanie instrumentalne. 

Wiele metod terapeutycznych znajduje zastosowanie w praktyce klinicznej. Nie wszystkie jednak zostały poddane naukowej weryfikacji i jak dotąd tylko nieliczne znalazły potwierdzenie skuteczności w wysokiej jakości badaniach klinicznych. Metody o udokumentowanej skuteczności w dysfagiach neurogennych prezentuje Tabela 1.

Zestaw ćwiczeń stosowanych w logopedycznej terapii dysfagii do pobrania tutaj.

Tabela 1. Postępowanie w dysfagiach neurogennych w zależności od głównego objawu stwierdzonego w instrumentalnych badaniach połykania.