Dr. med. Anna Czernuszenko, www.polykanie.pl
Opublikowano 18.03.2018 Ostatnia weryfikacja 10.12.2024
Właściwa terapia zaburzeń połykania wymaga ich wcześniejszej dokładnej diagnostyki. Zadania te leżą w kompetencji specjalistów wielu dziedzin i wymagają z ich strony dobrej komunikacji i współpracy.
Przebieg zaburzeń połykania i rokowanie różni się u różnych pacjentów w zależności od charakteru choroby podstawowej i od wielu innych czynników. Terapia zaburzeń połykania niezależnie od tego ma zazwyczaj trzy podstawowe cele:
- Przywrócenie sprawności struktur odpowiedzialnych za połykanie w takim stopniu, w jakim to jest tylko możliwe
- Wypracowanie dla danego chorego optymalnych sposobów karmienia, tak aby w miarę możliwości utrzymać karmienie doustne a połykanie było efektywne i bezpieczne.
(Patrz także: Zasady bezpiecznego jedzenia i karmienia, specjalne techniki połykania)
- Sformułowanie indywidualnych zaleceń dotyczących form żywienia, aby zapewnić choremu:
- Maksimum bezpieczeństwa – przez wyeliminowanie pokarmów, których spożywanie grozi aspiracją
- Wystarczającą podaż pokarmów, która zaspokajałaby jego zapotrzebowanie kaloryczne i płynowe
- Maksimum komfortu - poprzez takie zalecenia dotyczące konsystencji, które z jednej strony umożliwiłyby czy ułatwiły (mniejszy wysiłek) efektywne i bezpieczne odżywianie doustne a z drugiej strony nie wprowadzały zbytnich restrykcji, które mogłyby mieć negatywny wpływ na jakość życia.
Dodatkowo u pacjentów z postępującymi chorobami zapalnymi lub neurozwyrodnieniowymi istotnym elementem terapii jest edukacja chorego, aby
- umożliwić szybkie reagowanie w razie pojawienia sie nowych objawów,
- z wyprzedzeniem przedyskutować dostępne opcje lecznicze w razie objawów uniemożliwiających żywienie doustne
- z wyprzedzeniem przedyskutować preferencje chorego w zakresie dostępnych opcji leczniczych, na wypadek zaawansowanych zmian w zakresie funkcji poznawczych uniemożliwiających samodzielne podjęcie decyzji w przyszłości