Dr. med. Anna Czernuszenko, www.polykanie.pl

Opublikowano 18.03.2018 Ostatnia weryfikacja 10.12.2024

Właściwa terapia zaburzeń połykania wymaga ich wcześniejszej dokładnej diagnostyki. Zadania te leżą w kompetencji specjalistów wielu dziedzin i wymagają z ich strony dobrej komunikacji i współpracy.

Przebieg zaburzeń połykania i rokowanie różni się u różnych pacjentów w zależności od charakteru choroby podstawowej i od wielu innych czynników. Terapia zaburzeń połykania niezależnie od tego ma zazwyczaj trzy podstawowe cele:

  1. Przywrócenie sprawności struktur odpowiedzialnych za połykanie w takim stopniu, w jakim to jest tylko możliwe
  2. Wypracowanie dla danego chorego optymalnych sposobów karmienia, tak aby w miarę możliwości utrzymać karmienie doustne a połykanie było efektywne i bezpieczne.

(Patrz także: Zasady bezpiecznego jedzenia i karmieniaspecjalne techniki połykania)

  1. Sformułowanie indywidualnych zaleceń dotyczących form żywienia, aby zapewnić choremu:
  • Maksimum bezpieczeństwa – przez wyeliminowanie pokarmów, których spożywanie grozi aspiracją
  • Wystarczającą podaż pokarmów, która zaspokajałaby jego zapotrzebowanie kaloryczne i płynowe
  • Maksimum komfortu - poprzez takie zalecenia dotyczące konsystencji, które z jednej strony umożliwiłyby czy ułatwiły (mniejszy wysiłek) efektywne i bezpieczne odżywianie doustne a z drugiej strony nie wprowadzały zbytnich restrykcji, które mogłyby mieć negatywny wpływ na jakość życia.

Dodatkowo u pacjentów z postępującymi chorobami zapalnymi lub neurozwyrodnieniowymi istotnym elementem terapii jest edukacja chorego, aby

  • umożliwić szybkie reagowanie w razie pojawienia sie nowych objawów, 
  • z wyprzedzeniem przedyskutować dostępne opcje lecznicze w razie objawów uniemożliwiających żywienie doustne
  • z wyprzedzeniem przedyskutować preferencje chorego w zakresie dostępnych opcji leczniczych, na wypadek zaawansowanych zmian w zakresie funkcji poznawczych uniemożliwiających samodzielne podjęcie decyzji w przyszłości